Osmanlıca kaleme alınan Kâmûs - ı Türkî’nin “Yeni harflere” çevirisini yapan Turan M. Türkmenoğlu’nun kıymetli çalışmasında yer alan sözcükleri seçerek okuyucularımıza aktarmaya devam ediyoruz. At ve atçılık ile ilgili ilk lügat olma özelliğini taşıyan bu kıymetli kaynağı ve Türkiye Jokey Kulübü’nün katkılarıyla, tam yüz yıl sonra okuyucular ile buluşan İhsan Abidin Akıncı’nın kaleme almış olduğu, “Osmanlı Atları” adlı eseri TJK Yayınları’ndan temin edebileceğinizi de ayrıca hatırlatmak isteriz. Keyifli okumalar dileriz... HAMUT Koşumun boyun halkası. HARIN [Arapça “harûn”dan galat.] Gemden anlamaz ve doğru gitmez huysuz (at). HARINLAMAK 1. Yorulup pek bitkin düşmek. 2. (At) huysuzlanıp doğru gitmemek ve gemden anlamamak. HÂRUNLUK Atın huysuzluğu, gemden anlamayıp doğru gitmemesi. HÂS [“Husus”tan] (m. hâsse) Has ahır: Hükümdara mahsus atların bulunduğu yer, ıstabl-ı âmire. HÂFİR At gibi hayvanların tırnak kaplı ayağı, süm. HAŞARI [Aşağı halk demek olan, Arapça “haşâre”den olsa gerektir.] Yaramaz, rahat durmaz, sert, hırçın, zaptı müşkül: Haşarı adam veya at. HAŞA Eyer örüsü ki ekseriya sırma paftalarla müzeyyen olur. HASIL [Arapça “Hâsıl”dan] Türkçede söylenişi: “kasıl”. Hayvanlara yeşil yedirilen arpa ekini. HEM-İNÂN Dizginleri beraber olan, yani birlikte hayvan yürütenlerin beheri, atbaşı beraber, hem-rikâb. HURMA Hurma dorusu: Hurmanın rengini andırır at donu AT VE ATÇILIK TERİMLERİ KÂMÛS - I TÜRKÎ ADLI LÜGATTE YER ALAN OSMANLICA Atları yan yana yürüyen, birlikte binip giden. HASAN ALİ SAY HEM-RİKÂB 27 TJK’NIN SESİ MART 2023
RkJQdWJsaXNoZXIy ODAzNjM=