Yarış atı beslenmesinde tahılların ilk tercihlerden olmasının en önemli sebepleri içerdikleri yüksek karbonhidrat düzeyi, ekonomik ve kolay elde edilir olmalarıdır. Yarış atları bir atlet olarak kabul edildiğine göre, onların günlük enerji (kalori) harcamalarının da diğer atlardan fazla olması normaldir. Antrenmanın dozu arttıkça atın gereksinim duyduğu enerjinin de artacağı çok açıktır. Bu enerji miktarı çoğunlukla tahıl veya taneli yemler dediğimiz yulaf, mısır, arpa veya buğday gibi bitkilerin tohumlarından karşılanır. Yarış atları için en ideal taneli yem, pek çok avantajından dolayı yulaf olarak kabul edilir. Fakat farklı nedenlerden ötürü, bilim insanları her gün başka enerji kaynaklarını da araştırmaktadırlar. Yarış atı beslenmesinde tahılların tercih edilmesinin en başta gelen nedenleri içerdikleri yüksek karbonhidrat düzeyi, ekonomik ve kolay elde edilir olmalarıdır. Tahıllarda taşıdıkları embriyonun çimlenmesi sırasında kullanılmak üzere bol miktarda nişasta ve diğer karbonhidratlar da vardır. NIŞASTANIN SINDIRIMI Yemlerin ağıza alınması ile nişasta, tükürük bezlerinden salgılanan salyadaki amilaz enzimi ile sindirilmeye başlar. Nişasta suda erimez. Sindirimi hidroliz yolu ile olur. Midede üretilen asit ve diğer salgılar, yemlerle birlikte mideye gelen amilaz enziminin etkinliğini ortadan kaldırırlar. Pankreastan salgılanarak ince bağırsağa gönderilen enzimler arasında da amilaz vardır. Böylece ağızda parçalanmamış nişastanın kalanı ince bağırsakta sindirilerek, sindirimi tamamlanmış olur. Eğer atın tükettiği yemde çok miktarda tahıl ve dolayısıyla çok miktarda nişasta varsa, ince bağırsaktaki amilaz enzimi tümünün sindirimini gerçekleştiremeden nişastanın bir kısmı kalın bağırsaklara geçebilir ki asıl sorun da işte burada başlar. Tam olarak çiğnenmeden yutulan taneli yemlerde de ağızdaki işlem hızlı geçildiği için aynı sorun yaşanabilir. 54 • AT SAĞLIĞI • • Vet. Hek. Reha Gültepe
RkJQdWJsaXNoZXIy ODAzNjM=